Έργα και ημέραι στον Ελικώνα

Αναμφισβήτητα ο Ελικώνας θεωρείται ένα από τα βουνά που ήταν γνωστό από την Ελληνική μυθολογία. Αποτέλεσε, μάλιστα, έμβλημα της ποιητικής εμπνεύσεως μέσα από την ποίηση του Ησιόδου.

Ανεβαίνοντας από την περιοχή της σημερινής Άσκρης εμφανίζεται καθαρά μπροστά μας η Κοιλάδα των Μουσών όπου σε αυτές ήταν αφιερωμένες οι πηγές Αγανίππη και Ιπποκρήνη. Λέγεται μάλιστα ότι κατά την αρχαιότητα στην πηγή Ιπποκρήνη έλουζαν το σώμα τους οι Ελικώνιες Μούσες και ακόμη πως αν κάποιος έπινε νερό από κει αποκτούσε ποιητικό χάρισμα. Για τον λόγο αυτό, μάλιστα, η σχετική φωτογραφία του οπισθόφυλλου της προηγούμενης έκδοσης χρησιμοποιεί το «…των Τεχνών» για να χαρακτηρίσει την Κοιλάδα.

Τέτοια ομορφιά και ιστορία έμεινε ανεκμετάλλευτη. Χωρίς πολλά χρήματα, αλλά με περίσσεια θέλησης, και στα πλαίσια εθελοντικών πρωτοβουλιών, μερικές μικρές λεπτομέρειες θα έδιναν τεράστια ζωντάνια στην περιοχή.

Ανεβαίνοντας στην περιοχή Χαλίκι βλέπουμε το ξύλινο παραμελημένο κιόσκι. Στη βορινή πλευρά τα νερά της βροχής έχουν δημιουργήσει ένα μείγμα λάσπης και είναι δύσκολο να το προσεγγίσει κανείς και να πιει νερό από την πηγή. Μικρές κινήσεις, όπως το χτίσιμο ενός μικρού τείχους δεν θα επέτρεπε στο νερό να εισχωρήσει.

Επίσης, κατά καιρούς κάτοικοι των γειτονικών χωριών αφήνουν τα σημάδια τους στον χώρο πετώντας από ένα σκουπιδάκι. Καμία όμως σήμανση (ταμπέλα) δεν υπενθυμίζει αυτή την κακή συνήθεια. Στο ίδιο μοτίβο, καθίσταται επιτακτική η επαναλειτουργία των τουαλετών που ήδη υπάρχουν στην εγκατάσταση.

Ερχόμενος, μάλιστα, κάποιος ταξιδιώτης είναι δύσκολο να προσεγγίσει κάποια από τις γνωστές κορυφές Παλαιοβούνα ή Μοτσάρα διότι δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια χάραξη του μονοπατιού ή το ήδη υπάρχον μονοπάτι είναι δύσκολο να το περπατήσει κάποιος διότι πολλά πεσμένα δέντρα έχουν φράξει το διάβα. Ακόμη, ανεβαίνοντας προς την κορυφή και στα σημεία που οι πέτρες κάνουν πολύ δύσκολη την ανάβαση, θα μπορούσε με λίγο χώμα και τσιμέντο θα εμφανίζονταν εύκολα μικρά σκαλοπάτια.

Με μικρές κινήσεις, όπως η επικοινώνηση του Ελικώνα ως περιπατητικός προορισμός προς τη διαδικτυακή κοινότητα και σε συνεννόηση με τοπικούς ορειβατικούς συλλόγους, η περιοχή θα μπορούσε να γίνει ακόμη πιο γνωστή και θα μπορέσει να μπει στο καλαντάρι των ορειβατών. 

Εθελοντές με τα αγροτικά τους αυτοκίνητα θα περίμεναν τους επισκέπτες σε κάποιο καθορισμένο σημείο και θα τους ανέβαζαν στο Χαλίκι για να ξεκινήσει η εξόρμηση τους. Στο γυρισμό ένα καλό γεύμα θα τους περιμένει σε κάποια από τις τοπικές ταβέρνες, έτσι πάντα τελειώνει μια ευχάριστη Δια-δρομή.

Με τον εθελοντισμό και την συμμετοχή το πιο απλό πράμα γίνεται τεράστιο. Έτσι με τα λίγα μπορεί η περιοχή να αναδειχτεί και να γίνει τόπος προσέγγισης ταξιδιωτών και τουριστών.